Als afsluiting van je opleiding krijg je je wings. Iedereen weet natuurlijk wel een beetje hoe die eruit zien, al zijn ze per school natuurlijk anders. Maar wie heeft nou nog nooit een piloot gezien (in pak) zonder wings;)!
Om maar even met een before-foto te beginnen. Snel even een fotootje gemaakt voordat we naar de uitreiking gingen.
Allemaal strak in t pakje en klaar om onze wings te ontvangen!
Om te beginnen met Max. Heel blij dat ie eindelijk zijn wings mag ontvangen! Dat blijkt wel uit zijn glimlach!
Daarna...Evert
Jantje
Matthias
Devin
Jan-Paul
En om het af te sluiten. Ikzelf!
Mijn wings werden uitgereikt door Cayetano Martinez. Omdat dit toch wel een beetje speciaal is probeer je hiervoor een instructeur te vinden waar je veel mee gedaan hebt, of die je graag mag. Met deze instructeur heb ik bijna mijn hele TB-200 fase gevlogen (ongeveer 60 uur). Dus we hadden heel wat uurtjes samen in een vliegtuigje gezeten. Daarom ook mijn keuze voor hem.
Ik kan natuurlijk nog eindeloos doorgaan met foto's van alle klasgenoten. Maar ik heb het even bij een kleine selectie gelaten om een beetje te laten zien hoe het nou precies gebeurt.
Na de wings-uitreiking komen de beroemde klassenfoto's. Om te beginnen op de trap in het schoolgebouw. De meeste NLS-klassen hebben hier wel een foto van dus waarom wij niet!
Als volgt: Een foto van de hele klas bij de Seneca. Het leuke was dat er op dat moment maar 3 mensen op de Seneca vlogen. Namelijk Jan-Paul, Frank en ik. Derest stond er dus meer bij voor de foto! Maar het is toch leuk om zo'n foto te hebben!
Daarna nog even naar de landingsbaan gelopen. Dat is toch niet iets waar je elke dag te voet kwam. In het vliegtuig ziet het er allemaal een stuk kleiner uit! Maar als je dan op die baan staat, blijkt ie toch best wel groot te zijn! Eerste foto is op de weg ernaartoe. Dit is het bordje wat bij de baan staan waaraan je kunt zien dat het baan 01 is en op welke zogenoemde "taxi-way" je staat.
De volgende foto is echt OP de baan. Gelukkig was het al donker en mocht er niemand meer landen. Wel een beetje jammer voor de foto maar daar is niks aan te doen!
Na de wings-ceremonie was het tijd voor de examens. Dus nog even hard studeren en dan aan de bak! Namelijk het Seneca examen. Dit was het laatste examen in Portugal en daarna zouden we terug gaan naar Nederland. Het was nog even pezen maar gelukkig hadden we een aardige examinator (Nederlander, helpt altijd een beetje de zenuwen te verminderen). Examen zelf ging gelukkig heel goed. Volgens de examinator was de een perfecte vlcuht dus ik was al lang tevreden. Zelf vond ik het ook mijn beste Seneca vlucht die ik tot nu toe gemaakt had dus daar was ik heel blij mee! Na dit examen gehaald te hebben was ik er natuurlijk nog niet, want toen kwam al het "papierwerk" ik moest al mijn flight-files (waar mijn beoordelingen in stonden) 2 keer kopieren, ik moest men logboek laten checken en tekenen en de vlucht regelen terug naar huis. Die plaats zou vinden op de zaterdag daarna (vrijdag hadden we examen, lekker snel dus). Snel nog even de laatste foto's van men kamer gemaakt! Alles ingepakt en klaar om de volgende ochtend te vertrekken.
Daarna de volgende dag terug naar Nederland. Wat was het fijn om in Nederland te zijn! Het weer was wat minder maar dat hoort erbij natuurlijk. Ik had nu gelukkig een weekje vrij voordat mijn MCC-cursus zou beginnen. Natuurlijk blij om weer bij mijn vriendin en ouders te zijn. In je eigen bedje slapen. Hele normale dingen zijn dan toch o zo fijn! In dat weekje ook nog met een vriend afgesproken die zijn vliegopleiding modulair doet, naast zijn werk! Daarmee een vluchtje van Beek naar Oostende gemaakt en terug. Ik zal even snel wat foto's laten zien zonder al teveel uitleg;)!
Op de grond in Beek (ook wel Maastricht-Aachen airport of EHBK)
In de lucht op weg naar Oostende. Op ongeveer een kilometertje hoogte (FL 100)
De kust van Oostende. T weer in Maastricht was heerlijk, maar hoe verder we naar t westen vlogen hoe slechter het weer werd. In Oostende stond er een stevige bries uit zee en waren er flink wat wolken
Op de terugweg via zeeland, noord-brabant en Den Bosch terug gevlogen naar maastricht
Ondertussen in Oostende wel nog gestopt om de stad in te gaan. Oostende een beetje verkent, gelunched om daarna weer verder te gaan. Al met al een hele gezellige dag!
Goed, en dan het laatste deel van mijn opleiding. De welbekende en beruchte MCC-cursus! Al vanaf het begin van onze opleiding doen de geruchten de ronde dat dit misschien nog wel eens het zwaarste deel van je opleiding is en dat je echt wel goed je best moet doen! Deze cursus bestaat uit 2 weken waarvan de eerste week theorie is. Die wordt opesplitst in basic system-knowledge en HPL oftewel Human Factors. Wat natuurlijk een van de belangrijkste rollen speelt in een cockpit. Even een feitje, de meeste vliegrampen gebeuren niet omdat er iets kapot gaat aan het vliegtuig, maar omdat de piloten een serie van foute oplossingen kiest. Dat verklaard wel waarom de menselijke invloed zoveel uitmaakt in een cockpit!
Onze planning zag er als volgt uit. Wij begonnen met een week theorie. Waarna we een week "vrij" zouden hebben om daarna een week simulator te hebben.
Zo gezegd, zo gedaan. De eerste week hebben we samen met een ander paar de theorie gehad. Om nou te zeggen dat dat allemaal heel moeilijk was, het viel wel mee. Er waren wel dingen die je gewoon moest weten, maar zoveel was het niet. Vooral de systeem-kennis was heel erg oppervlakkig, maar daar ging het uiteindelijk ook niet om. Het was meer het samenwerkingsverband in de cockpit waar op gelet werd. Vanaf donderdag begonnen wij ook te oefenen in de CPT oftewel de Cockpit Procedure Trainer. Makkelijk te vertallen natuurlijk. Gewoon een nagemaakte cockpit van een 737-300.
Hier hebben wij wel de nodige uurtjes doorgebracht met het oefenen van procedures, checklisten, scan-flows noem maar op. We zaten er elke dat wel in om gewoon de dingen elke keer tot in den einde te oefenen. Steeds maar alle procedures opnieuw.
En toen op zondag 20 mei was het zover! Op zondag 20 mei werden wij om half 6 's ochtends (!!!) verwacht in het CAE gebouw. Om te beginnen met onze eerste simulator-sessie. Deze week was misschien toch wel en van de meest leerzame week in mijn opleiding. Je leert zoveel in zo'n korte tijd. Vooraf was ons al gezegd dat je deze MCC-cursus op 2 manieren kon doorkomen.
1: Ken je procedures matig en dan moet de instructeur het allemaal voordoen in de simulator zelf of,
2: Zorg dat alles wat je kunt kennen kent, en dan wordt het in de simulator al een stuk relaxer!
Wij hadden dus voor optie 2 gekozen terwijl de crew voor ons voor optie 1 gekozen hadden waardoor ze niet zonder stoten en vallen door de MCC heengekomen zijn! Een van hun had zelfs de Ryanair-selectie niet gehaald (waar het uiteindelijk om ging).
Maar voor zowel Frank als mij waren de sessie leerzaam maar ook heel leuk. Wij hadden tijd over waardoor we nog relatief veel manueel gevlogen hebben (op de hand) in plaats van op de autopilot. Dat geeft toch weer wat extra's aan de cursus, aangezien het daar eigenlijk niet om gaat!
En dit is hem nou, het vliegtuig waar wij in gevlogen hebben. Okee, het was de simulator, maar het was een Full Flight Simulator. Wat wil zeggen dat alle bewegingen zo realistisch mogelijk na worden gebootst.
Hierboven dus een foto van het echte vliegtuig van buiten. Het "ding" waar wij inzaten zag er als volgt uit:
En dit is hem dan van binnen. De cockpit van de 737-300. Op het eerste oog relatief simpel. Maar als je er dan inzit en alles moet doen is het toch meer dan je verwacht!
Under AC-ground power. Alle system up & running.
Dat was het wel eigenlijk! Achteraf was de MCC-cursus een hele leuke en leerzame ervaring. Frank en ik hebben zeker veel plezier gehad alhoewel we er wel voor moesten werken! Maar dat hoort erbij.
Nu zit het er allemaal op! Opleiding is helemaal afgesloten op een sollicitatie cursus en een diploma uitreiking na. Voorlopig heb ik wel even genoeg geschreven en ik hou jullie wel weer op de hoogte als er wat nieuws gebeurt is!
